-
1 umieć
(umiem, umiesz); viumieć coś robić — to know how to do sth, to be able to do sth
nie umiem pływać/prowadzić samochodu — I can't swim/drive
umieć po polsku — pot to know Polish
* * *ipf.- em -esz, -ej1. (= mieć wiedzę) know; umieć po polsku pot. speak Polish; nie umiem mówić po polsku I can't speak Polish; on nie umie zliczyć do trzech he doesn't know how many beans make five; umieć coś na pamięć/na wyrywki know sth by heart/inside out.2. (= potrafić) can, be able; umieć coś zrobić know how to do sth; ona nie umie kłamać she cannot (tell a) lie; nie umiem podjąć decyzji I can't make a decision; nie umieć przegrywać be a bad l. poor loser; to trzeba umieć robić there's a knack to it; umieć liczyć be numerate; umieć czytać i pisać be literate; umieć obsługiwać komputer be computer-literate; umieć odróżnić coś od czegoś be able to tell sth from sth; umieć pływać know how to swim; umieć słuchać be a good listener.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > umieć
См. также в других словарях:
Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… … Deutsch Wikipedia
gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… … Słownik języka polskiego
z — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę z, wchodząca także w skład dwuznaków: rz, cz, sz, dz» ◊ Od a do z «od początku do końca; wszystko» 2. «spółgłoska przedniojęzykowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II 1. «przyimek łączący się z… … Słownik języka polskiego
